ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้ ๕ ประเภท



 ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้ ๕ ประเภท

๓๓. ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้ ๕ ประเภท

              "พระอุบาลีกราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้ มีกี่ประเภท ? พระผู้มีภาคตรัสตอบว่า "ดูก่อนอุบาลี ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้ มี ๕ ประเภท คือ

                   ๑. ภิกษุผู้เข้าไปสู่บริเวณบ้านเรือน

                   ๒. ภิกษุผู้เดินในทาง

                   ๓. ภิกษุผู้อยู่ในที่มืด

                   ๔. ภิกษุผู้ไม่ทันสนใจ (ในภิกษุผู้จะไหว้ คือ มัวสนใจในเรื่องอื่น ๆ ไม่ทันเห็น ไม่ทันสังเกต แม้ไหว้ก็คงไม่รู้ว่าไหว้)

                   ๕. ภิกษุผู้นอนหลับ."

๓๔. ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้อีก ๕ ประเภท

              "ดูก่อนอุบาลี ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้ อีก ๕ ประเภท คือ

                   ๑. ในขณะดื่มข้าวยาคู

                   ๒. ในขณะอยู่ในโรงฉัน

                   ๓. ภิกษุเป็นศัตรู (ขณะที่กราบไหว้ อาจประทุษร้ายเอาได้)

                   ๔. ภิกษุผู้ส่งใจไปที่อื่น

                   ๕. ภิกษุผู้เปลือยกาย."

๓๕. ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้อีก ๕ ประเภท

              "ดูก่อนอุบาลี ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้อีก ๕ ประเภท คือ

                   ๑. ภิกษุผู้กำลังเคี้ยว

                   ๒. ภิกษุผู้กำลังบริโภค(๑)

                   ๓. ภิกษุผู้กำลังถ่ายอุจจาระ

                   ๔. ภิกษุผู้กำลังถ่ายปัสสาวะ

                   ๕. ภิกษุผู้อันสงฆ์ประกาศยกเสียจากหมู่ (ถูกลงอุกเขปนียกรรม)."

๓๖. บุคคลที่ภิกษุไม่พึงไหว้อีก ๕ ประเภท(๒)

               "ดูก่อนอุบาลี บุคคลที่ภิกษุไม่พึงไหว้อีก ๕ ประเภท คือ

                    ๑. ภิกษุผู้บวชภายหลัง

                    ๒. บุคคลที่มิได้บวชเป็นภิกษุ (อนุปสัมบัน)

                    ๓. ภิกษุต่างนิกาย (นานาสังวาส) ที่แก่กว่า แต่พูดไม่เป็นธรรม

                    ๔. มาตุคาม (ผู้หญิง)

                    ๕. บัณเฑาะก์ (กระเทย)"

๓๗. ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้อีก ๕ ประเภท

               "ดูก่อนอุบาลี ภิกษุที่ภิกษุด้วยกันไม่พึงไหว้อีก ๕ ประเภท คือ

                   ๑. ภิกษุผู้อยู่ปริวาส (ในการออกจากอาบัติสังฆาทิเสส)

                   ๒. ภิกษุผู้ควรแก่มูลายปฏิกัสสนา (การชักเข้าหาอาบัติเดิม ในการออกจากอาบัติสังฆาทิเสส)

                   ๓. ภิกษุผู้ควรแก่มานัตต์ (ในการออกจากอาบัติสังฆาทิเสส)

                   ๔. ภิกษุผู้ประพฤติมานัตต์ (ในการออกจากอาบัติสังฆาทิเสส)

                   ๕. ภิกษุผู้ควรแก่อัพภาน (คือ การสวดถอนจากอาบัติสังฆาทิเสส ภายหลังที่ประพฤติกรรมดั่งกล่าวในข้อต้น ๆ แล้ว)

              (รวมความข้อนี้ คือ ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ระหว่างทำพิธีออกจากอาบัติ แม้จะมีพรรษาอายุสูงก็ไม่ควรกราบไหว้ เพราะเท่ากับกำลังต้องโทษ).

วินัยปิฎก ปริวาร ๘/๕๐๖

-------------------------------------------------

๑. ของเคี้ยว ได้แก่ผลไม้ และเหง้าเผือกมัน เหง้าบัว เป็นต้น ของบริโภค คืออาหารทั่ว ๆ ไป

๒. ตรงนี้ ใช้คำว่า บุคคล เพื่อให้ครอบไปถึงผู้มิได้บวช ผู้หญิงและกะเทย ในภาษาบาลีมิได้มีตัวนามปรากฏ ถ้าจะแปลตรง ๆ ศัพท์ก็แปลได้ว่า ผู้ที่ไม่ควรไหว้ แต่ถ้าไม่กล่าวไว้ให้ชัดตามเจตนารมณ์ของพระวินัย อาจเข้าใจผิดเป็นเรื่องของคฤหัสถ์

ที่มา: http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/interest/part2.2.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

โลกทัศน์ทางพุทธศาสนา

Amazing🤩 Our Second Day We Stay In The Deep Sea And Caught Lot Of Tuna F...#HTML