เมตตาอัปปนา ๕๒๘

 

เมตตาอัปปนา ๕๒๘

ก็แหละในวิธีการแผ่เมตตา โดยไม่เจาะจงได้อาการ ๕ โดยเจาะจงได้อาการ ๗ นั้น อาการภาวนาอันหนึ่งๆ เป็นเหตุให้ได้อัปปนาฌาน ๔ อัปปนา โดยอาศัยบทภาวนา แต่ละบทๆ ดังนี้

บทภาวนาว่า (สัพเพ สัตตา) อะเวรา โหนตุ ขอสัตว์ทั้งปวงจงอย่าผูกเวรกัน นี้เป็นเหตุให้ได้ อัปปนาอันหนึ่ง

บทภาวนาว่า อัพยา ปัชชา โหนตุ ขอสัตว์ทั้งปวง จงอย่าเบียดเบียนกัน นี้เป็นเหตุให้ได้ อัปปนาอันหนึ่ง

บทภาวนาว่า อะนีฆา โหนตุ ขอสัตว์ทั้งปวง จงอย่ามีทุกข์ นี้เป็นเหตุให้ได้ อัปปนาอันหนึ่ง

บทภาวนาว่า สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ ขอสัตว์ทั้งปวง จงมีสุข ประคองตนไปให้รอดเถิด นี้เป็นเหตุให้ได้ อัปปนาอันหนึ่ง

แม้ในการลงมือภาวนครั้งแรก โยคีบุคคลต้องส่งจิตไปตามบทภาวนาทั้ง ๔ บท ก็จริง แต่เมื่อถึงวาระภาวนาจะเข้าถึงขั้นสำเร็จอัปปนาฌาน โยคีบุคคลก็สำรวมจิตก็สำรวมจิตอยู่เฉพาะแต่ในบทภาวนาที่ปรากฎชัดคล่องแคล้วกว่าเพียงบทเดียวเท่านั้น ฉะนั้น อัปปนาจึงสำเร็จขึ้นที่ละบทเป็นอัปปนาฌานอาการละ ๔ อัปปนา เมื่อโยคีบุคคลเจริญหรือแผ่เมตตาได้สำเร็จอัปปนาทั้ง ๔ บท โดยอาการ ๕ จึงได้อัปปนาฌานในอโนธิโสผรณา คือ แผ่เมตตาโดยไม่เจาะจงนี้ ๒๐ อัปปนา (๕x๔ = ๒๐)

----------------------------------------

เอกสารและสิ่งอ้างอิง

 

สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร). แปลและเรียบเรียง  คัมภีร์วิสุทธิมรรค พระพุทธโฆสเถระ รสจนา, พิมพ์ครั้งที่ ๑๐, บริษัท ธนาเพรส จำกัด, พ.ศ.๒๕๕๔.(ปริจเฉทที่ ๙ พรหมวิหารนิเทศ หน้า ๕๓๑.)